اتصالات پلی اتیلن پلی رود در کوه های هیمالیا پیدا شده است

از اتیلن در تولید اتصالات پلی اتیلن پلی رود استفاده می شود و اگرچه اتیلن را می توان از منابع تجدید پذیر تولید کرد، اما عمدتاً از نفت یا گاز طبیعی به دست می آید.

پلاستیک های شماره 1 پلی اتیلن ترفتالات (PET یا PETE) و شماره 2 پلی اتیلن HD (HDPE) نه تنها برای محیط زیست ما مضر هستند، بلکه می توانند به طور بالقوه برای انسان نیز سمی باشند.

اینها همچنین به عنوان پلاستیک های یک بار مصرف شناخته می شوند و ممکن است در صورت قرار گرفتن در معرض UV شسته شوند.

نقطه ذوب آن تقریباً 110 درجه سانتیگراد (230 درجه فارنهایت) است.

مصارف اصلی در فیلم های بسته بندی، کیسه های زباله و مواد غذایی، مالچ کشاورزی، عایق سیم و کابل، بطری های فشاری، اسباب بازی ها و لوازم خانگی است.

ویرجین HDPE یک پلاستیک ایمن برای تماس با مواد غذایی است. FDA بیش از 20 سال است که HDPE بازیافتی را برای تماس با غذا به صورت موردی تحریم کرده است.

رزین HDPE پلاستیکی تولید می کند که در برابر خوردگی مقاوم است و رطوبت کمی را جذب می کند و آن را برای نگهداری نوشیدنی ها مناسب می کند.

روکش حبابی که برای بسته بندی ظروف شکننده استفاده می شود نمونه ای از پلی اتیلن است.

پلی اتیلن نوعی پلاستیک سبک است که برای عایق کاری و بسته بندی استفاده می شود. نمونه ای از پلی اتیلن چیزی است که در طول حمل و نقل برای ایمنی در آن پیچیده می شود.

رایج ترین انواع پلی اتیلن عبارتند از:

• نسخه های شاخه ای پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) پلی اتیلن با چگالی کم خطی (LLDPE)
• نسخه های خطی پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) پلی اتیلن با وزن مولکولی فوق العاده بالا (UHMWPE)
• پلی اتیلن متقاطع (PEX یا XLPE)

دو دسته کلیدی پلاستیک عبارتند از: ترموپلاستیک ها و پلاستیک های ترموست (ترموست).

محصولات ترموپلاستیک قابلیت نرم شدن، ذوب شدن و تغییر شکل یا بازیافت مداوم را دارند، به عنوان مثال در قالب گیری تزریقی یا رزین های اکستروژن.