فرش‌های اردبیل پس از خارج شدن از کشور صاحبان ثروتمندی می‌شناخت و در حراج به فروش می‌رسید.
دلیل اصلی صادرات این فرش ها به وجود می آید.
همانطور که اشاره کردیم بر اساس ادعای دو جهانگرد انگلیسی که مدعی دیدن این فرش ها در مقبره شیخ صفی هستند، برخی کارشناسان تایید می کنند که تا سال 1843 در آنجا بوده است.
سی سال بعد زلزله ای شهر اردبیل را می لرزاند و باعث ویرانی می شود.
از مقبره و در نتیجه فروش فرش ها و روفرشی 12 متری سرمه ای به منظور تامین وسایل لازم برای بازسازی بنا.
فرش ها سپس به Ziegler and Company، یک شرکت تجارت فرش منچستر فروخته می شود.
این زمانی است که بخشی از یکی از فرش‌ها برای ترمیم دیگری استفاده می‌شود، از این رو حاشیه‌ای روی فرش نگهداری شده در LACMA وجود ندارد.
جدای از فقدان لبه، پرزهای بلندتر، نرم تر و ابریشمی تر فرش LACMA آن را از فرش لندن که پرز آن کوتاه تر، سخت تر و متراکم تر است متمایز می کند.
همچنین تعداد گره ها در هر سانتی متر مربع متفاوت است.
قالی های اردبیل 50 تا 53 رج در هر 10 سانتی متر دارند در حالی که در آن زمان یک فرش مرغوب 25 تا 30 رج داشت.
رنگ اصلی پشم نیلی منشأ رنگ های آبی و حتی مشکی است که در بافندگی استفاده می شود.
این فرش ها به طور کلی با استفاده منظم و هنرمندانه از رنگ مشخص می شوند.
بزرگ‌ترین نقش در فرش‌های اردبیل، مدالیون مرکزی است، نقشی غالب در فرش‌های شمال غربی ایران که به مرور زمان جایگزین منحنی‌های مواج فرش ایرانی شد.
به دلیل تراکم مخمل ها و همچنین مهارت بافندگان، زوایای این نقش به تدریج در قالی های اردبیل به منحنی تبدیل می شود.
کیفیت این بافت این فرضیه را تقویت می کند که این فرش ها در شمال غرب ایران به ویژه در تبریز تولید شده اند.
بدون دیدگاه