در دهه 1940، روان‌شناسان کنت و مامی کلارک مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را طراحی و اجرا کردند که به صورت محاوره‌ای به عنوان «آزمون‌های عروسک» شناخته می‌شوند تا تأثیرات روانی جداسازی بر کودکان آفریقایی-آمریکایی را مطالعه کنند.

drs. کلارک از چهار عروسک روسی دختر، به جز رنگ یکسان، برای آزمایش ادراک نژادی کودکان استفاده کرد.

از آزمودنی‌های آن‌ها، کودکان بین سه تا هفت سال، خواسته شد که هم نژاد عروسک‌ها و هم رنگ عروسک را که ترجیح می‌دهند شناسایی کنند.

اکثریت بچه ها عروسک سفید را ترجیح می دادند و ویژگی های مثبتی را برای آن قائل بودند.

کلارک ها نتیجه گرفتند که «تعصب، تبعیض و جدایی» باعث ایجاد احساس حقارت در میان کودکان آفریقایی-آمریکایی شده و به عزت نفس آنها آسیب می رساند.

تست عروسک تنها بخشی از شهادت دکتر کلارک در فیلم Brown vs.

هیئت مدیره – بزرگترین بخش تحلیل و گزارش کارشناسی او را تشکیل نمی داد.

نتیجه‌گیری‌های او در طول شهادتش بر اساس تحلیلی جامع از پیشرفته‌ترین پژوهش‌های روان‌شناسی آن دوره بود.

یک نتیجه “ناراحت کننده”.
دکتر کنت کلارک در مصاحبه ای در مورد مستند برنده جایزه PBS جنبش حقوق مدنی، “چشم ها به جایزه” به یاد می آورد: “آزمون عروسک ها تلاشی بود از طرف من و همسرم برای مطالعه توسعه احساس عزت نفس در کودکان ما با بچه‌های سیاه‌پوست کار کردیم – من بچه‌های سیاه‌پوست را می‌نامم – تا ببینیم تا چه حد رنگ، حس نژاد و موقعیت‌شان بر قضاوت‌شان درباره خودشان و عزت‌نفس تأثیر گذاشته است.

ما اکنون انجام داده‌ایم – اتفاقاً، این تحقیق مدت‌ها قبل از اینکه تصور کنیم NAACP یا مقامات دولتی نگران نتایج ما هستند، انجام شد.

در واقع، ما مطالعه را چهارده سال قبل از براون انجام دادیم و وکلای NAACP از آن مطلع شدند و آمدند و از ما پرسیدند که آیا فکر می‌کنیم به کاری که آنها در نظر دارند در مورد پرونده‌های تصمیم براون انجام دهند مرتبط است یا خیر.

و ما به آنها گفتیم که این تصمیم به عهده آنهاست و ما این کار را برای دادخواهی انجام ندادیم.

ما این کار را انجام دادیم تا تأثیر نژاد، رنگ و وضعیت بر عزت نفس کودکان را به همکاران خود در روانشناسی انتقال دهیم.»

در یک قسمت به یاد ماندنی، زمانی که دکتر کلارک در روستایی آرکانزاس مشغول انجام آزمایشات بود، از یک کودک سیاه پوست پرسید که کدام عروسک بیشتر شبیه اوست.

کودک با لبخند و اشاره به عروسک قهوه‌ای پاسخ داد: «این یک سیاه‌پوست است.

من سیاه‌پوست هستم.

” دکتر کلارک این تجربه را “از کودکانی در ماساچوست که از پاسخ دادن به سوال خودداری می‌کنند یا گریه می‌کنند و از اتاق بیرون می‌روند، آزاردهنده‌تر یا آزاردهنده‌تر است.”

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *