اگرچه قوانین سیاه و سفید وجود ندارد، انواع مختلف کفش کوهنوردی در بانه به طور کلی بر اساس ویژگی های ساخت آنها دسته بندی می شوند. در اینجا چند روش مختلف برای طبقه بندی کفش های کوهنوردی وجود دارد.
رند لاستیک دور طرفین، پاشنه و قسمت جلویی کفش است. رند به ایجاد کشش از طریق کفش کمک می کند و همچنین به عنوان یک مانع محافظ برای نواحی با سایش بالای مواد عمل می کند.
بیشتر کفش‌های کوهنوردی مدرن دارای یک انگشت بلند (همچنین به عنوان چسب پنجه شناخته می‌شوند) هستند که به شما امکان می‌دهد از قسمت بالای کفش برای قلاب کردن و قلاب کردن انگشتان پا استفاده کنید.
رویه قسمت بالای مواد یک کفش کوهنوردی است. سه نوع اصلی رویه وجود دارد. کفش های چرم، مصنوعی یا آستر، ترکیبی از چرم و مواد مصنوعی.
سیستم بسته شدن یک کفش کوهنوردی به طور کلی در سه سبک وجود دارد: توری، نوار چسب یا دمپایی. هر سبک مزایای مختلفی دارد که در اینجا به آنها می پردازیم.
اینها از کفشی به کفش دیگر متفاوت است. برخی از زبانه های مصنوعی و چرمی برای راحتی بیشتر روکش شده اند.
همچنین رایج است که کفش‌ها زبانه‌ای دارند که تنفس را افزایش می‌دهد و امکان دسترسی آسان به کفش را فراهم می‌کند.
تقریباً تمام ویژگی های یک کفش کوهنوردی تحت تأثیر آخرین زمانی است که روی آن ساخته شده است.
آخرین کفش کوهنوردی به سادگی قالب سه بعدی پایی است که یک کفش در اطراف آن ساخته شده است. هر کفشی که دارید، چه کفش‌های کتانی یا کفش‌های کار فانتزی‌تان، در آخر به یک کفش ساخته می‌شد.
آخرین مورد در نهایت شکل، عرض، عدم تقارن و حجم کفش را تعیین می کند.
آیا متوجه شده اید که پاهایتان در برخی از کفش ها احساس راحتی بیشتری نسبت به سایرین دارند، حتی اگر دقیقاً هم اندازه باشند؟
به احتمال زیاد شکل آخرین مورد استفاده آنها با عرض و حجم پای شما بهتر از سایر کفش ها مطابقت دارد.
بدون دیدگاه